O peor de todo é que tes toda a razón do mundo. Seguirán facéndonos crer que un futuro mellor está chegando, e voltaremos aos tempos que nos contan os nosos avós e nos parece que están tan lonxe xa.
¿Saldremos algún día de esa espiral? ¿Estaremos condenados a repetir la historia? ¿o quizá sea el comienzo del cambio? ¡Muy bueno!¡Me ha gustado mucho :)
cara y sello del verso sociopolítico un juego que nos toca sí o sí a los ciudadanos
ResponderEliminarfelicidades bien jugada la antítesis
saludos
Es imposible, a veces, sentirse ajeno. Muychas gracias.
EliminarMe parece muy original el cómo has enfocado esta entrada, es como si fuera un anverso y reverso, está genial, y te felicito.
ResponderEliminarUn beso.
Empezó como algo que me parecía demasiado triste, entonces decidí hacer sus contraversos para que fuese menos triste. Gracias. Otro beso.
EliminarPero qué buena idea tuviste.
EliminarMás besos.
Muy bien estructurado, con mensajes claros y contundentes,y un hermoso e innovador diseño.
ResponderEliminarMuchas gracias Luna, hay que dejar las cosas claras, un abrazo
EliminarMe ha encantado!
ResponderEliminarMe gusta lo novedoso de esta entrada, desde el título hasta el mismísimo final.
Muchas gracias, ahora ya dejó de ser novedad, jajajaj.
EliminarQué bien cómo armaste todo. Ma parece que está estructurado de forma original, me gustó pila.
ResponderEliminarGracias por tus palabras Bellamina ;)
EliminarO peor de todo é que tes toda a razón do mundo. Seguirán facéndonos crer que un futuro mellor está chegando, e voltaremos aos tempos que nos contan os nosos avós e nos parece que están tan lonxe xa.
ResponderEliminarEsperemos que si voltamos a esos tempos sexa para empezar facendo ben a cousas. Apertas.
EliminarQue razón tienen esas letras. Hasta da miedo su razón.
ResponderEliminarXan, muchos abrazos templados.
No era la intención la de dar miedo, pero sí que lo da. Un abrazo.
EliminarLas dos caras de la moneda… Muy bueno, Xan, un gran y original grito en estos días que corren y que todos, de una manera u otra, padecemos…
ResponderEliminarUn placer visitarte, amigo…
Mil Bsoss!!
Gracias, aunque está muy al día, hace unos meses que lo tenía escrito. Besos.
Eliminar¿Saldremos algún día de esa espiral? ¿Estaremos condenados a repetir la historia? ¿o quizá sea el comienzo del cambio?
ResponderEliminar¡Muy bueno!¡Me ha gustado mucho :)
Mucha gracias por pasarte y comentar, me alegro que te haya gustado. Un abrazo.
EliminarComo si fuéramos esclavos.
ResponderEliminarHarán siempre lo que quieran.
Me niego a asumirlo pero lo mastico a diario.
EliminarLas dos caras de la luna tejen a palabras lo que somos y sentimos cuando todo calla.
ResponderEliminarMi abrazo
Las dos caras, no existiría la otra sin la una. Un abrazo MAYÚSCULO.
EliminarQué genial, no podía ser mejor. Siempre sorprendiendo querido
ResponderEliminarSe trata de eso, para bien o para mal, jajajaj, un abrazo.
EliminarLa cara y la cruz, la vida misma que unas veces da y otras quita.
ResponderEliminarChapeau!
Besos, Xan.