19 agosto 2020

SIN LUZ


Te vas
con tu canto de ruiseñor
y tus olas descalzas,
a repartir sonrisas
en otros paisajes lejanos.
Te escapas
y la luz se va contigo.
Si alguna vez he creído habitarte,
mi consciencia no se acuerda,
tampoco estos brazos desabrazados.
Acaso,
¿se ha perdido tu regreso 
con mi esperanza?.
Vuelas sin mirar atrás,
veo como algo de mi
también te acompaña.
He de ordenar,
de planear un regreso,
de dejar de pasear
por el borde de este foso oscuro
donde por momentos me sumerjo.
Fueron mañanas terribles,
que nutrieron sombras,
que regresan sedientas a llevarse los suyo.
Mi lanza de acero de Damasco,
ahora es una espada de latón,
y mi pluma
se ha chamuscado,
tratando de salvar de las llamas
a su incauto imaginario.
Parece que no exista rescate
para quien no tuvo auxilio,
ni pena
para quien no tuvo condena.
Las sombras
también abrazan idearios,
y desplazan luces
que quieren alcanzar el sol,
pero no lo desean 
con la intensidad necesaria.

20 comentarios:

  1. Cuando perdemos a alguien, o se aleja, nos sentimos venidos a menos, perola vida sigue, aun con espaditas de hojalata.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sigue, habrá que leer algún libro de autoayuda, jajaja, abrazos.

      Eliminar
  2. Triste sentir en letras..... Un placer leerte. Saludos amigo.

    ResponderEliminar
  3. Me alegra volver a leerte. :)

    Esos recuerdos que nos persiguen y que no sabemos cómo liberarnos de ellos...Ojalá existiese una fórmula infalible para ello.

    Un abrazo!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Creo que no hay fórmulas, solo años y tormentas de arena que sepultan la memoria. Abrazos.

      Eliminar
  4. Alégrome moito volver ler os teus poemas, abrín unhas cantas veces o blog esperando atopar algo novo. Espero que ande todo ben. E por certo, un pouco cambiado isto, non? haha Apertas, Xan :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitas grazas Re, sinto o tempo de descanso, as musas no paraban pola casa, o dos cambios son pequeniños, Apertas a ti tamén.

      Eliminar
  5. Es cierto. Los deseos requieren de una determinada intensidad para poder acercarse a ser reales. Y la sombra puede resultar acogedora.

    Unha aperta

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La sombra puede llegar a no soltarte del todo nunca, hay que escaparle como sea. Apertas.

      Eliminar
  6. Intenso , con dejos que evocan pasados en las sombras
    Buena semana 👍

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Las sombras nunca se acaban de ir querida Elisa. Abrazos y gracias.

      Eliminar
  7. Pues la pluma chamuscada escribe bien bonito
    Deseo que veas ya acaso un resquicio de luz, siempre vuelve
    Besitos Xan

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Siempre vuelve, pero a veces se hace mucho de rogar, gracias y abrazos.

      Eliminar
  8. La luz se compone de fotones que se comportan simultáneamente como onda y como partícula, y esta rara dualidad depende del aparato con que la observes. Al final todo depende del punto de vista... (dijo la cínica). Saludos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Igual pensé que era una partícula en un onda y en realidad ni eso, ni si quiera mi alcanza a que kiffi me invite a su blog. Un beso.

      Eliminar
    2. eso es algún tipo de chantaje emocional? Jaja sólo he vuelto a los orígenes, cuando ese blog no era más que un diario metafísico cerrado al público. Aunque sigo escribiendo, ya nadie puede leerlo, no es nada personal. Yo voy hacia atrás pero tú hacia delante, has evolucionado mucho como escritor desde que te leo, la luz optimista que irradiaba tus escritos se ha diluido en matices que cargan de carácter tus palabras, no me bloquees que quiero seguir leyéndote :)

      Eliminar
    3. Gracias por los elogios, pensé que solo tendrían acceso a tu blog los elegidos, ahora me quedo más tranquilo, pero es una lástima no poder seguir leyendo tus entradas. ¿Bloquear?, ¿se puede hacer eso?. jajajja

      Eliminar
  9. Habitamos en tantos sitios que después olvidamos...
    o que hacemos por olvidar.
    Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Olvidar es muy fácil cuando el presente te hipnotiza con su sonrisa. Gracias Laura. Abrazos

      Eliminar

Gracias por tus letras y tus espacios, tus comas y tus puntos, tus signos, tus clicks... tu atención.