Las páginas en blanco me gritan
y el mundo me dice que no soy libre
ni para rellenar al menos una de ellas,
mientras pienso
en el precio de la autopsia de mi alma,
la afonía crece
como una mala especie colonial e invasora,
y el paisaje se va transformando
en un erial salpicado del puertas cerradas.
Ay, cómo te entiendo.
ResponderEliminarEsa ausencia de palabra, ese no llegar a nada. Ese sentir que ya no podrás decir nada nuevo.
Me gustó muchísimo,me siento absolutamente identificada con esa sensación.
Un beso!
Una sensación que nos persigue, siempre tratando de escapar de ella y siempre pensando en que algún día te atrapó y no eres consciente de ello. Gracias Luna. Abrazos.
EliminarEse lugar de mordaza y oscuridad en el que nos vemos sumidos muchas veces, y en donde intentamos vislumbrar una grieta por donde se filtre esa luz a la que asirnos para volver a sentir abiertas las puertas y la tinta en nuestras manos…
ResponderEliminarMuy bueno y sentido poema, querido amigo.
Abrazo grande, y feliz semana.
Poca luz en estos meses oscuros, llegará la primavera y eso ya nos salva. Abrazos y gracias. Feliz semana a ti también.
EliminarUff tremendo poema. Es un grito de todo poeta.
ResponderEliminarMe encantó
Gracias por tu consideración y tus palabras. Abrazos.
Eliminarla página en blanco o desnuda de tinta es la manzana del Edén ;)
ResponderEliminarabrazos Xan
Su punto de tentación lo voy encontrando, aunque para un Edén que nos queda, que al menos no nos expulsen. Abrazos.
EliminarLibres?
ResponderEliminarNo.
Somos esclavos desde siempre.
Al menos escribamos para dejar constancia de ello.
Y tanto, espero que conste el algún byte perdido para el futuro. Saludos.
EliminarEsclavos o libres aún podemos hacer una raya en el papel en blanco,un dibujo que salga de nuestro niño interior ,una huella con tinta roja o escribir un poema como el tuyo
ResponderEliminarSé de qué hablas y soy un ser pesimista,pero me resisto a creer "que todo se acaba ya"
aunque no me aprenda la lección
Besucos poeta
Gó
Es cuestión de ir abriendo las puertas que te encuentras cerradas y al pasar dejarla abiertas, solo eso. Abrazos.
EliminarLa página en blanco nos grita cada tanto y solo somos libres con el pensamiento. Así,pasamos por la vida...
ResponderEliminarY otras veces queremos más espacio para dedicarle a esa hoja en blanco. Gracias por tus palabras. Abrazos.
EliminarAs páxinas en branco exercen unha presión enorme sobre nós, porque nos fan crer sempre que temos que enchelas. Pero a simple imaxinación que non nos deixa descansar pode encher miles de páxinas en branco sen ter que debuxar, pintar ou escribir. Podemos recollelo todo na nosa mente e voar a través dela cara o soño que queiramos cumprir.
ResponderEliminarApertas :)
A imaxinación tamén precisa tempo para a reflexión e para deixala voar con liberdade. Grazas polas túas palabras. Apertas.
Eliminar