Habían compartido
tantas y tantas vivencias,
que para ellos,
el sol solo era sol
si los dos lo contemplaban,
el mar solo era mar
si lo disfrutaban juntos,
la luna solo brillaba de verdad
en compañía de ambos.
Habían consumido
tanta belleza juntos,
tantas huidas sin marchar,
tantas palabras sin mover los labios,
tanta poesía con las manos,
tantas canciones con los ojos.
Que de separarse algún día,
por cualquier motivo de causa mayor,
no descubrirían nada,
nada sería de su interés,
porque fuera de ellos,
no habría más nada.
concluyente y sentenciador poema
ResponderEliminarabrazos
sentencias de vida, gracias y abrazo.
EliminarSer en el otro, es impactante y a veces aterrador, eso es fundirse en el otro por amor, un abrazo grande!
ResponderEliminarHay gente que no tiene otra forma de amar. Gracias y abrazos.
EliminarCreo que me aburre o abruma el amor. Porque leo esto y lo veo dependencia y posesión.
ResponderEliminarUn dos para sumar uno y cuando una pieza se desencaja o rompe el hilo de vIda ...se va. Pero no me hagas caso.
Cada uno tiene su manera de amar, yo no sería capaz de hacerlo así, pero reconozco que otras personas no lo conciben de otra manera. Abrazos AtHe.
EliminarXan,es un gustazo volver a leerte!
ResponderEliminarComo siempre tus poemas tienen una música interna que los convierte en canciones.
Me gusta mucho este desgarro (porque en el fondo lo es) donde dos se convierten en uno solo y ya no queda nada por descubrir.
Muy bueno!
Es como si todo terminase ahí, casi en el comienzo. Esperando con ilusión tu próximo poema. Abrazos.
Eliminarque bueno que regresaste, hacia tiempo no leía un poema tan bueno por ningun lado.
ResponderEliminares solemne que en palabras tan sencillas, me hayas llegado hasta lo hondo.
me gusto el habían "consumido"
ellos se drogaron con ellos.
quien encuentra a alguien tan compinche en la vida, lo entenderá.
todo se proyecta.
incluso ese sol. hermoso de veras! abrazo
Muchas gracias Michelle, es un gustazo que te haya calado este poema, intentaré no bajar la guardia en el siguiente. Abrazos.
EliminarYo sentí eso.
ResponderEliminarHace muchos años.
Y después de tanto tiempo sigo añorando aquello...
Saludos.
Pues tiene que ser muy difícil asumirlo.
Eliminar..el mar solo era el mar...muy chulo..un saludo desde Murcia..feliz verano..
ResponderEliminarMuchas gracias y que pases tú también un buen y feliz verano.
EliminarUltimamente fun dándome conta de que se reduzo todo á miña parella no momento en que se acabe (porque nunca se sabe) quedarei totalmente valeira e non haberá nada que consiga consolarme. Por iso intento ver cousas por min misma e facelas eu por min, porque o día de mañán non sabes onde vas estar nin con quen.
ResponderEliminarO amor ten estas cousas, que te vai atrapando, pero se queres que non se consuma asiña eu coido que cada un ten que ter unha certa independencia, porque así a súa aportación á relación será máis rica. Apertas.
Eliminarno te vayas eres importante
ResponderEliminarHay vivencias que no están hechas para el olvido.
ResponderEliminarUn beso.
Y ese es el miedo, el de olvidarlas. Un abrazo.
Eliminar