14 julio 2018

MÁS NADA

Habían compartido
tantas y tantas vivencias,
que para ellos,
el sol solo era sol
si los dos lo contemplaban,
el mar solo era mar
si lo disfrutaban juntos,
la luna solo brillaba de verdad
en compañía de ambos.

Habían consumido
tanta belleza juntos,
tantas huidas sin marchar,
tantas palabras sin mover los labios,
tanta poesía con las manos,
tantas canciones con los ojos.
Que de separarse algún día,
por cualquier motivo de causa mayor,
no descubrirían nada,
nada sería de su interés,
porque fuera de ellos,
no habría más nada.

19 comentarios:

  1. concluyente y sentenciador poema

    abrazos

    ResponderEliminar
  2. Ser en el otro, es impactante y a veces aterrador, eso es fundirse en el otro por amor, un abrazo grande!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hay gente que no tiene otra forma de amar. Gracias y abrazos.

      Eliminar
  3. Creo que me aburre o abruma el amor. Porque leo esto y lo veo dependencia y posesión.
    Un dos para sumar uno y cuando una pieza se desencaja o rompe el hilo de vIda ...se va. Pero no me hagas caso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Cada uno tiene su manera de amar, yo no sería capaz de hacerlo así, pero reconozco que otras personas no lo conciben de otra manera. Abrazos AtHe.

      Eliminar
  4. Xan,es un gustazo volver a leerte!
    Como siempre tus poemas tienen una música interna que los convierte en canciones.
    Me gusta mucho este desgarro (porque en el fondo lo es) donde dos se convierten en uno solo y ya no queda nada por descubrir.
    Muy bueno!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Es como si todo terminase ahí, casi en el comienzo. Esperando con ilusión tu próximo poema. Abrazos.

      Eliminar
  5. que bueno que regresaste, hacia tiempo no leía un poema tan bueno por ningun lado.
    es solemne que en palabras tan sencillas, me hayas llegado hasta lo hondo.
    me gusto el habían "consumido"
    ellos se drogaron con ellos.
    quien encuentra a alguien tan compinche en la vida, lo entenderá.
    todo se proyecta.
    incluso ese sol. hermoso de veras! abrazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Michelle, es un gustazo que te haya calado este poema, intentaré no bajar la guardia en el siguiente. Abrazos.

      Eliminar
  6. Yo sentí eso.
    Hace muchos años.
    Y después de tanto tiempo sigo añorando aquello...

    Saludos.

    ResponderEliminar
  7. ..el mar solo era el mar...muy chulo..un saludo desde Murcia..feliz verano..

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias y que pases tú también un buen y feliz verano.

      Eliminar
  8. Ultimamente fun dándome conta de que se reduzo todo á miña parella no momento en que se acabe (porque nunca se sabe) quedarei totalmente valeira e non haberá nada que consiga consolarme. Por iso intento ver cousas por min misma e facelas eu por min, porque o día de mañán non sabes onde vas estar nin con quen.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. O amor ten estas cousas, que te vai atrapando, pero se queres que non se consuma asiña eu coido que cada un ten que ter unha certa independencia, porque así a súa aportación á relación será máis rica. Apertas.

      Eliminar
  9. no te vayas eres importante

    ResponderEliminar
  10. Hay vivencias que no están hechas para el olvido.

    Un beso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Y ese es el miedo, el de olvidarlas. Un abrazo.

      Eliminar

Gracias por tus letras y tus espacios, tus comas y tus puntos, tus signos, tus clicks... tu atención.